مقایسه حافظه و هیجان در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس و افراد سالم

سابقه و هدف: بیماری مالتیپل اسکلروزیس یکی از مهم ترین اختلالات سیستم عصبی مرکزی است و با وجود این که اختلالات شناختی عمده در این بیماری تشخیص داده شده اند، اما مشکلات شناختی ضعیف و حتی متوسط در این دسته از بیماران مورد توجه چندانی نبوده است. در پژوهش حاضر هدف مقایسه حافظه و هیجان در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس و افراد سالم بود. مواد و روش ها: در یک روش علی- مقایسه ای پس رویدادی و با استفاده از نمونه گیری تصادفی از بین تمام بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیسی که در مرکز ام.اس بیمارستان الزهرا اصفهان بودند، 167 نفر به عنوان گروه بیمار انتخاب شدند و 68 نفر از همراهان بیماران هم جزو گروه سالم قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش تست نشانه- چهره در 90 و 300 ثانیه، تست جمع زدن اعداد متوالی به صورت شنیداری و پرسشنامه روان عصب شناختی همراه بیمار بود. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده و علاوه بر آمار توصیفی از ضریب همبستگی اسپیرمن، تحلیل کوواریانس و مانوا استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل عوامل و تحلیل واریانس چندمتغیره حاکی از آن بود که تفاوت دو گروه سالم و بیمار با توجه به سه متغیر تست های نشانه- چهره در 90 و 300 ثانیه و تست جمع زدن اعداد متوالی به صورت شنیداری معنادار بود (0001/0p<). در تست های نشانه چهره در 90 و 300 ثانیه، میانگین گروه بیمار بیش تر بود، اما در تست جمع زدن اعداد متوالی به صورت شنیداری گروه سالم نمرات بالاتری کسب کردند. ولی در مورد پرسشنامه روان عصب شناختی همراه بیمار تفاوت معنی داری مشاهده نشد (76/0= p). استنتاج: آسیب های حافظه و هیجان در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس به راحتی به کمک آزمون های استفاده شده در این مطالعه قابل ارزیابی است و این آزمون ها ابزار ساده و مفیدی را به بالین گرها و نورولوژیست ها معرفی می کند.